Erla perla

Við stelpurnar gerðum okkur dagsferð til Granada um helgina.
Fyrsta upplifun mín af borginni er hvað hún er falleg ogferðamannavæn.
Það voru merktar götur og skilti sem beindu okkur á rétta staði. Við vorum okkar fínasta pússi eins og Lonely Planet sagði okkur að gera af því það væru miklar líkur á því að við myndum ekki einu sinni skíta okkur út þarna. Það reyndist rétt og við nutum dagsins í góðu veðri þrátt fyrir að spáð hafi verið rigningu. Hún kom ekki til okkar enda við allar í flottustu kjólunum okkar. Sjúkket.

Granada varð til árið 1524 og er elsta borg Ameríku. Hún er svona fín af því hún var í raun byggð sem showcase city þegar Spánverjarnir voru að reyna að sanna fyrir innfæddum og heiminum öllum að þeir hefðu nú upp á fleira að bjóða heldur en skringilega trú og herkænsku. Borgin liggur við Lago de Nicaragua, stærsta vatn í Rómönsku Ameríku og eitt stærsta vatn í heimi og sú staðreynd að Ríó San Juan var aðgengileg frá vatninu og út að sjó gerði borgina mjög mikilvæga fyrr á öldum. Mikilvæga, valdamikla og ríka. Enn í dag er borgin aðlaðandi aðsetur fyrir bisnessfólk, Níka og útlendinga, og við sáum augljóslega að íbúar Granada búa á heildina litið mun betur heldur en margur Managuabúinn.

Já, ferðamennirnir við létum keyra okkur um borgina á hestvagni eins og eðal hefðarfrúm sæmir og fórum í bátsferð á Níkaragúavatni til að líta á nokkrar af þeim 365 eyjum í vatninu. Þá heimsóttum við elstu kirkju í Mið-Ameríku og safn með Zapatera styttum sem þar er í fyrrum klaustri við hliðina á, en það er mörghundruð ára frumbyggjalist úr steinum sem fundust flestar á nokkrum eyjum í Níkaragúavatni snemma á 20. öldinni.


Fagra Granada var svolítið eins og annað land í smá tíma. Alla vega var þetta algjörlega ný hlið fyrir mér, en ég er nú svo sem svo ný ennþá.
Allt var svo svakalega myndarlegt eins og sjá má...


Fínar mæðgur við Níkaragúavatn

Hestvagninn okkar var sætur