Erla perla

Hvernig líður ykkur þegar þið rekist á gamla kærasta/kærustur bara alveg óvænt? Og hvað þá þegar þið eruð í þannig aðstæðum að geta alls ekki sleppt því að tala við viðkomandi?

Ég hélt nú að þetta myndi ekkert vera að koma fyrir mig en þetta gerðist samt í gærkvöldi. Ok, einhver ykkar kunna að hugsa að ég geti nú ekki átt marga gamla kærasta þar sem Vigginn er næstum því ævilangur hluti af mér. En ó jú. Mín hefur átt þá nokkra.

Ég var s.s. með fund í gærkvöldi og haldiði ekki að hann X gamle kjereste hafi verið mættur þarna holdi og blóði. Hef s.s. ekki séð hann í 13 ár, eða síðan hann grét á öxlinni á mér þegar ég sagði honum að ég væri ekki að meika hann. Svo lendir hann á löngum fundi með mér!! Soldið fyndið.

Ég sem sagt kom auga á hann í þvögunni í gær áður en við byrjuðum fundinn. Og hvað skyldi gjöra? Ég ákvað bara að spila þetta kúl og taka þetta létt og örugglega og vera alveg hrikalega kammó og hress. Ég ákvað að það yrði svona auðveldari leið heldur en að verða vandræðaleg. Sérstaklega þar sem ég ætti eftir að eyða heilum 2 tímum með honum!

Spurði hann hvað á daga hans hefði drifið og hann sagðist vera svo gott sem giftur í 11 ár og með 2 börn. 10 ára og 3 ára. Jesús minn- var hann orðinn svona gamall!? Nei, hann var 31 árs, ennþá 2 árum eldri en ég sjálf. Samt eitthvað svo grár og gugginn miðað við áður. Já, maður hefur greinilega elst. Well, hann spurði um mig og ég var ekkert að segja honum að ég væri með sama gæjanum síðan helgina áður en ég hætti með honum...eh...!

Síða rokkarahárið var orðið stutt og óx út í loftið en gleraugun samt voða svipuð og áður. Hann var einmitt kallaður Lennon af sumum út af kringlóttu gleraugunum sem hann var með. God og úff, hvað mér fannst það kúl þá! Je, Lennon maður! Það var alveg kjúlt þegar maður var 16. Kynntist honum í Þórsmörk um verslunarmannahelgi þar sem hann var staddur ásamt vinum sínum og ég með Elvu vinkonu. Hún fór á sjens með vini X svo það hentaði vel að ég myndi bara dingla mér með X fyrst Elva var með vini hans! Ok, ætli það ekki. Allir vinir X spiluðu á gítar og voru voða hressir hljómsveitargæjar, hver man ekki eftir Strigaskóm nr. 42 og In Memoriam...og ég var náttlega alveg að missa mig yfir því - (ó já, lenti alveg í dauðarokkinu á tímaibli) - nema X, hann var ekki hljómsveitargæi. Soldill mínus svona en hei - lét það eiga sig. Félagsskapurinn í kringum hann var nebblega mjög skemmtilegur og alveg þess virði. Svo var hann svona frekar sjöbbí gæi sem fór ekki í bað nema örsjaldan og lyktaði meira af svona hár/líkamslykt heldur en góðum rakspíra. Hann var líka mjög sérstakur, safnaði þjáningarmyndum úr tímaritum og blöðum og herbergið hans var veggfóðrað með því, eymd alheimsins vofði yfir okkur!

Svo kom auðvitað að því að ég fékk nóg. Eftir svona 4-5 mánuði eða svo (jiiii, hrikalega langur tími!). Þið vitið svona nóg þar sem ég gat hreinlega varla litið á náungann. Hvað þá horft á hann geispa eða klóra sér í hausnum. Mig hryllir bara ennþá við tilhugsuninni! Var bara allt í einu ekki að meika náungann. Elva vinkona hvatti mig til að halda áfram að hanga með honum af því það væri svo hentugt fyrir hana og alla, og ég virkilega reyndi...en svo bara allt í einu fannst mér mikilvægara að vera heima á laugardagskvöldum og lesa Brave new World fyrir enskutíma í stað þess að hitta Mr. Lennon og fann upp ýmsustu lélegustu afsakanir sem til eru til að komast hjá því að hitta hann. Elva tönglaðist á því að ég mætti ekki hætta með greyyyyið stráknum, hann væri svo góóóóóður og næææææææs og góóóóður við mig og greyið hann...
Jú, jú, hann var voða góður. En wow, það var ofan á allt ofantalið ekkert challenge í gæjanum. Hann var eins og smjör í höndunum á mér, og hvaða hörkukona er svo sem að fíla það inn við beinið hehe?

Bón Elvu virkaði ekki. Ég fór að djamma án hans og hitti Viggann eitt kvöldið á jólaballi KSÍ eins og frægt er orðið. Sem betur fer!! Og sagði kauða svo upp í kjölfarið.
Ég fílaði Lennon alveg, bara ekki þennan Lennon!

Allan fundinn var ég í hláturskasti inni í mér, það voru að rifjast upp fyrir mér alls konar X-móment og ég virkilega þurfti að einbeita mér til að hlæja ekki þegar hann opnaði munninn. Hann stóð sig samt mjög vel á fundinum, það var alltaf vit í stráksa.

Já, svona var þessi vandræðalega saga um mig. Ég á nokkrar góðar og ég held að þessi bætist bara í bunkann.

Sem betur fer á ég ekki marga gamla kærasta...