Erla perla

Jæja, þá eru fyrri jólatónleikarnir yfirstaðnir. Verð að segja að við stóðum okkur prýðilega (prýðilega - þetta er eitthvað orð sem amma myndi nota...!). Nei, í alvöru, fyrir utan smávægilegt klúður í einu verkinu þá vorum við alveg prýðileg :) Verðum svo betri á morgun.

Sum lögin sem við syngjum eru svo falleg að það jaðrar við að ég hreinlega fari að gráta. Talandi um viðkvæmni. Já, maður er kannski á extra viðkvæmu stigi í lífinu núna, en ég man nú samt eftir að hafa tárast í einu lagi þegar ég söng með skólakór Menntaskólans við Hamrahlíð í gamle dage. Það lag hét Koparlokkar ef einhver kannast við það. Og er í raun ekki svo sorglegt, það bara snart mig eitthvað svo að ég þurfti aðeins að hætta að syngja og jafna mig.

Það gerðist líka í kvöld. Í rólegu fallegu lagi sem heitir Næturljóð og er alveg svakalega fallegt í flutningi okkar. Ég hef ekkert sérstaklega pælt í því um hvað það er en Þar segir í einu erindinu:

"Ætli hann þekki auðnurós,
innsta mitt leyndarmál,
að þú ert lífs míns vonarljós
og ljóð í minni sál".

Mamman bara meikaði þetta varla í kvöld. Úff.
Tárin spruttu fram þegar ég hugsaði um Veruna mína sem ég elska svo heitt.
Ég gæti ekki sagt þetta betur.
Hún er lífs míns vonarljós
og ljóð í minni sál.