Erla perla

Eins og ég er búin að hugsa margt og mikið um kerru og vagnapælingar undanfarið og ákveða eitt og annað í þeim efnum þá fór skipulagið aðeins út um þúfur í gær.
Yfir seríósskálinni rak ég augun í auglýsingu í fréttablaðinu sem sagði Silver Cross barnavagn til sölu. Hmm... ætti ég að hringja - hugsaði ég með mér... ég sem var búin að ákveða allt annað. En af einskærri forvitni um ástand vagnsins og lit (ætlaði sko ekkert að kaupa... hm...) hringdi ég í konuna og svo heppilega vildi til að hún bjó bara hér í næstu götu. Svo ég skrapp yfir og kíkti á vagninn. Tók nú Viggann með svona in case ef hann væri svaka fínn og þyrftum að kaupa hann og taka hann heim. Og í stuttu máli varð ég ástfangin af vagninum. Hann er æði. Svo við splæstum í hann. Þetta er s.s. Silver Cross krossaravagn, 13 ára gamall, vínrauður og fínn :) Og svo var hann líka ódýr. Og við erum svo ánægð með hann. Ef þetta verður strákur þá verður hann bara kúl í rauðum vagni takk fyrir. Hann verður hvort eð er rauðhærður! Ha, ha.

Ég og Elva tókum vagninn í prufukeyrslu í dag í illri færð, snjór var á vegum og svona góð torfæra til að keyra krossarann. Og hann stóð sig svakalega vel. Og Úlfur litli sem var í honum leið hvergi betur. Reyndar aðeins meira hoss og læti en í eðalkerrunni hans með loftdekkjunum og dempurunum og ég veit ekki hvað - en hann lofar samt góðu. Er auðvitað þyngri og erfiðari í keyrslu en þessir nýju vagnar en vá hvað hann er kúl. Maður brennir þá bara meiru eftir fæðinguna!

Þetta er eiginlega mest svona mont- vagn. Pæju-mömmu vagn. Oh... hvað ég fíla hann :) Elska bara gamla hluti og þar með þessa hönnun. Hefur haldist eins í mörg ár.

Þá er bara að finna góða multi-use kerru í USA sem hægt er að koma í bílinn, því þegar krossarinn er kominn í kaggann kemst fátt annað til.... ekki einu sinni krakkinn! Ja, eða bara kaupa nýjan bíl. Viggi væri nú ekki lítið ánægður með að "þurfa" að kaupa eitt stykki jeppa undir gripinn!

Annars er það að frétta að við fórum í gærkvöldi á Eldað með Elvis í boði Rauða Krossins, þ.e. Eldað með Elvis grúppan bauð sjálfboðaliðum í Rauða Krossinum á sýningu. Og það er skemmst frá því að segja að ég varð fyrir virkilegum vonbrigðum. Æj, hvað þetta var nú leiðinlegt og slappt eitthvað. Ég sem hélt að Steinn Ármann yrði svaka hress í gervi Elviss í leikritinu, djókandi og látandi mann fá holl hlátursköst... ó nei, hann leikur lamaðan og meðvitundarlaus kall í hjólastól sem gerir ekkert allan tímann!! Og stekkur svo af og til á fætur þegar áhorfendur eru að sofna úr leiðindum og tekur eitthvað falskt Elvis lag. Æi, alveg leiðinlegt verð ég að segja. Mæli ekki með því.

En svo ég endi á jákvæðu nótunum þá óska ég henni Rún mannfræðivinkonu minni til hamingju með styrkinn sem hún fékk til að fara í framhaldsnám í Berkley í N.Y.!! Vel af sér vikið stelpa. Við erum svo miklir snillingar þessir mannfræðingar :)
Ó, je.